Ένα ακόμη "χτύπημα" απο τα παλιά. Το παρακάτω είναι μέρος μιας προσπάθειας που έκανα παλιά
: ένα φυλλάδιο με  πέντέξι ποιήματα με εικόνες που είχε επιμεληθεί η σύντροφος μου η Νατάσα.
Η εικόνα προέρχεται απο αυτή την προσπάθεια.


  ________________________________________

“ΣΤΟ 1995’’

Μες’ την ματιά η συγνεφιά
στα χέρια η απόφαση να τρέμει
παγωνιά
Τα νεύρα τσιτωμένη χορδή
από κιθάρα
κάποιο μπλουζ υπό
των αστεριών την σκέπη.
Μια μαύρη τσάντα ταξιδιού
με άπλυτα γεμάτη
το πορτοκαλί-πορτοκαλί λαοφορείο
της κάθε Κυριακής επιστροφή.
Οι δόσεις ν’ αυξάνουν ολοένα
με της συνέπειες ανεπιστρεπτί
σεντόνια να μυρίζουν από σπέρμα
έρωτες γεμάτη απ’ την στιγμή.
Έλλειψη αρώματος
το άρωμα του σώματος
με το μελάνι σ’ οποιοδήποτε χαρτί
δηλώνει όπως- όπως το πώς και το τι.
Ακούς παντού την ίδια γκρίνια
πως τα λεφτά ρε φίλε είναι λίγα
χαμογελάς
όλο και λιγότερο όσο πας
πίνεις πολύ λίγο μιλάς
να ερωτεύεσαι ούτε που τολμάς
τα χέρια τρέμουν
ονόματα ξεχνάς
οι σκέψεις φεύγουν
νομίζεις γερνάς.
Αν είναι ο έρωτας αρρώστια
Τότε είμαι άρρωστος με την κίνηση!


Ο.Α.Τ.Δ.Π
    Πρωτοανέβηκε στο stixoi.info http://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Poems&act=details&poem_id=68417 

Αυτός ο βάτραχος δεν θα γίνει πρίγκηπας ποτέ!!!
Για αυτόν το λόγο έχει την τεράστια τιμή να προβάλετε στο blog ετούτο.

Ο Καφενές

Μια καινούργια αρχή , έτσι για να τελειώσει με δράση το 2014.

Το ποίημα που  θα διαβάσετε αναφέρεται σε μια εποχή που... μάλλον όχι ... δεν χρειάζεται να εξηγήσω το ποίημα. Αν θέλετε το έχω ας πούμε αυτό το δικαίωμα. Ίσως κάποιοι να ταυτιστείτε και κάποιοι άλλοι να σκεφτείτε αρνητικά. Το σημαντικό όμως για μένα και αφού θα έχετε αφιερώσει κάποιο χρόνο για να το διαβάσετε , θα ήταν να είχα την ανταπόκριση σας με κάποιο σχόλιο. Όσο καλή ή κακή τέχνη κι αν ομολογεί το ποίημα αυτό ,  δεν παύει να αποτελεί κατάθεση ψυχής .Ευχαριστώ για τον χρόνο σας και σύντομα θα προχωρήσω στο επόμενο ποίημα μου.

Ο Καφενές
        

Σκοτεινός ο κόσμος που βλεφάρισες

και οι καρέκλες πλοία και σαλπάρισες.

Οι σκοτεινοί οι κεραυνοί σε βρήκαν άδειο

σαν ένα ασκί με δίχως χθες με δίχως αύριο.

Μιλάς και η φωνή ηχώ βραχνή

η νύχτα δεν σου φτάνει ούτε η στιγμή.

Την άλλη μέρα το πρωί η συνταγή

χωρίς καφέ με υπομονή παντιέρα γη.

Άντε και σ’ άλλα με υγεία και ευλογία

άντε να κλείσουμε το χάσμα με μνημεία.

Άντε και …… καληνύχτα η νύχτα φίλη

άντε να σε φιλάει γλυκά στα χείλη.

Ο.Α.Τ.Δ.Π.